ULLARPOKINN.

 Á Hvoli í Mýrdal áttu öll börnin hvern sinn ullarlagðapoka. Þeir voru allir vel merktir.                                                                                                                                                              Ég   átti ullarlagðapoka. Ullin var verðmæt í  þá daga.  Flestir  áttu reikning í kaupfélaginu í Vík.  Maður tók alltaf ullalagðapokann með sér, hvert sem farið var  .  Sæi maður ullarlagð,  liggjandi eða á vír, var tekið   til fótanna að ná lagðinum á undan einhverjum öðrum. Maður átti alla þá lagða , sem maður náði í. Oft fann maður lagða , sem fests höfðu á girðingar, eftir kindur, sem höfðu hoppað þar yfir eða smogið undir.  Áfastur ullarlagður á girðingu, var  eins og  umferða merki fyrir  kindurnar,  hvar væri best að hoppa yfir  eða skríða undir.Kindurnar eru ekki sauð heimskar, eins og sumir mega halda. Svo ég tali nú ekki um foristu kindurnar. Kindur gætu verið gæfari  enn hundar , það var álit ísraelskra fjárhirða. Þegar fjárhirðirinn fór með kindahópinn sinn að leita haga, þá fylgdi kindahópurinn fjárhirðinum, sem bestu hundar. Þegar þurfti að brynna kindunum, hélt fjárhirðirinn að næsta brunni,með safnið sitt, þrátt fyrir það að á staðnum væru margir  hópar fyrir. Er kindurnar voru búnar að drekka , fór fjárhirðirinn  frá brunninum og blístraði eða kallaði og allar kindurnar komu hlaupandi til hans. Stundum brá fjárhirðirinn í leik við kindurnar og faldi sig . Þá sperrtu kindurnar upp eyrun og leituðu að fjárhirðinum. Það var mikil gleði, þegar þær fundu fjárhirðinn, sem   þekkti allar kindurnar sínar með nafni. Fjárhirðirinn var með staf til að verja kindurnar. Stafurinn var langur með krók og broddi. Með króknum gat hann bjargað kindum en broddurinn var til að verjast óargadýrum. Fjárhirðirinn bar með sér græðandi olíu til að hella í sár til að mýkja og hjálpa sári að gróa. Fjárhirðirinn tók á móti lömbunum og aðstoðaði mæðurnar. Fjárhirðirinn bjó til girðingu utan um fjárhópinn úr runnum og greinum , þegar kvölda tók, voru allar kindurnar inni í fjárgirðingunni. Fjárhirðirinn lagðist í hliðið og varði kindurnar með lífi sínu. Góður fáhirðir vissi hvar bestu beitihagarnir, vatnslindirnar og lækirnir voru.  Týndist lamb eða kind, gekk hann vel frá safninu og fór að leita þangað til hann fann týndu kindina . Hann bjargaði lambinu,bar olíu í sárin og setti það á öxl sér og bar lambið  heim.   Lestu nú 23. Davíðsálm. Það er einnig hægt að syngja hann. Hann er svo táknrænn og fallegur.