SVAÐI.

Svaði var svart brúnn að lit. Svaði féll svo vel inn í umhverfið, að maður tók varla eftir honum. Svaði var yfirvegaður , rólegu, friður, öruggur , festa og kraftur einkenndi þennan góða hest.  Mér líkaði vel við Svaða. Eitt sumur kynntist ég Svaða . Svaða var beitt fyrir fjórhjóla heygrind, sem fyllt var með heyi út á engjum. Ég klifraði upp í grindina og tók taumanna, um leið og ég settist fremst í grindina. Við urðum að fara með heygrindina gegnum þrjú hlið. Er við komum að fyrsta hliðinu stansaði Svaði  nákvæmlega á réttum stað. Ég klifraði niður úr grindinni og opnaði hliðið.  Svaði dró grindina gegnum hliðið ,án þess að rekast á hliðar stauranna. Millibilið var ekki nema þumlungur, sinn hvorum megin við grindina.  Hann fór akkúrat  nógu langt með grindina , til þess að ég gæti lokað  hliðinu.  Svaði sá alveg um þetta.  Ég klifraði upp í heygrindina, tók taumanna , um leið fór Svaði af stað. Mér fannst, að ég fengi að vera með, til að opna og loka hliðunum, annars hefði Svaði getað séð um heyflutninginn sjálfur. Svona fórum við í gegnum öll hliðin.  Sigurður Eyjólfsson bakkaði Svaða upp að hlöðu opinu. Ég setti stein fyrir hjólin. Svaði beið meðan grindin var tæmd.  Ég fékk að velta heyi með Sigurði í hlöðunni, meðan verið var a tæma heygrindina.  Ég tók steinanna frá hjólunum og settist upp í grindina , Svaði lagði af stað í aðra ferð eftir meira  heyi.    Þegar nokkrir unglingar báðu Eyjólf að leyfa sér að fara í útreyðartúr á hestunum á helgum, þá sagði Eyjólfur að hestarnir yrðu að fá frí um helgar, eins og vinnufólkið. Eyjólfur var reglulegur dýravinur.  Þannig var öll fjölskyldan á Syðra Hvoli í Mýrdal. Barna og dýravinir.