Kristniboðshjónin Mr. og Mrs. KRISTINSEN

Hr. og Frú Kristinsen voru með fyrstu sænsku trúboðunum er fóru frá Svíþjóð til Afríku. Hr. Kristensen var  smiður en kona hans var hjúkrunarkona. Drottinn kallaði þau inn í myrkvið Afríku.  Þau voru ung og full af lífskrafti er þau komu til Kongó.  Þar ríkti þjóðar sorg, því þjóðhöfðingi landsins var látinn.  Ungu hjónin báðu um leyfi að mega sjá höfðingjann, þar sem hann lá . Þeim var veittur þessi heiður. Hr. Kristensen gekk upp að hinum látna höfðingja , lagði hönd sína á höfðingjann og bað Drottinn Jesús að  gefa höfðingjanum líf. GUÐ SVARAÐI EINLÆGRI BÆN. Höfðinginn reis upp og lifði . Þannig hófst starf ungu  hjónanna í Afríku. Á fyrstu samkomunni  tók höfðinginn fyrstur trú. Það braust út vakning. Ekki voru allir ánægðir. Galdramennirnir söfnuðu saman hermönnum  og eina nótt ætlaði stór hópur af hermönnum seyðmannanna og galdramanna  að ráðast á bústað ungu trúboðshjónanna, þeim að óvörum  og drepa þau.  Er hermanna hópurinn nálgaðist bústaðinn , var bústaðurinn  allur uppljómaður og miklu stærri her með alvæpni allt í kringum bústað trúboðshjónanna.  Hermenn seyðkarlanna urðu hræddir og reyndu aldrei aftur að ráðast á þau.  Hjónin sváfu vært um nóttina og urðu einskis vör.   Þessi misheppnaða tilraun seiðkarlanna ,varð  landinu til mikillar blessunar, því margir tóku trú á Jesú Krist og eignuðust lifandi trú á Krist.  Það voru margir  veikir og krankir . Kristinsens hjónin komu upp  holdveiks spítala ,með hjálp innfæddra.  Innfæddu elskuðu þessi hjón og lit á þau sem pabbi og mömmu Kristensen. KRISTENSEN HJÓNIN  gáfu þjóðinni líf sitt og starf . Í fyrstu heimstyrjöldinni vildu þjóverjar ná  hjónunum , en innfæddur hópur af völdum mönnum fylgdu þeim  í gegnum Afríku  og kom þeim á skip, sem flutti þau  til Svíþjóðar. Á hverri nóttu slógu innfæddir hring utan um hjónin og vörðu þau með lífi sínu og vopnum. Eftir að stríðinu lauk, sneru  þau aftur til starfs síns í Afríku. Það var þjóðar gleði, er þau komu aftur til Afríku . Þau fundu allt eins og þau höfðu skilið við starfið, ekkert vantaði. Þau héldu áfram starfinu. Í annarri heimstyrjöldinni. Vildu þjóðverjar ná þeim, en varð ekki að ósk sinni, því annar hópur af inndæddum fylgdu þeim aftur í gegnum  Afríku og komu þeim á skipsfjöl.  Eftir að  heimstyrjöldinni lauk, héldu þau aftur til Afríku og fundu allt eins og áður var og héldu starfinu áfram þar til þau fundu að ævilokin nálguðust.  Philadelphia í Seattle bauð þeim að koma og dveljast síðustu ævi árin í Seattle , sem þau þáðu.   Við Beverly buðum þessum merku hjónum heim til okkar og kynntumst þeim.  Við Beverly vorum yfir einni heimavisinni og vorum að ljúka skólanum. Hr. og frú. Kristensen bjuggu í ágætri lítilli íbúð , sem kirkjan átti  og var staðsett mjög nálægt okkur. Hr. og Frú Kristinben fullyrtu að Jesús væri ekkert ómöglegt , heldur allt mögulegt. Drottinn hafði séð um þau frá unga aldri ,í gegn um ævina í fullu kristniboðs starfi. Þeim hafði aldri vanhagað um neitt. Það var svo trúarstyrkjandi að vera í kringum KRISTENSENS  hjónin.   Leiðir okkar skildu og við Beverly héldum til Íslands. Nokkrum árum seinna komum við Beverly í heimsókn til Seattle og ég skrapp á  morgunn samkomu í Biblíu skólanum.  Þar voru þrír prúðbúnir svartir menn um það bil  fertugir . Þeir höfðu komið til að þakka söfnuðinum fyrir að hafa séð um pabba og mömmu Kristensens síðustu árin . Þeir héldu allir ræðu  um lífshlaup  Kristensen hjónanna. Þeir voru hluti af ávöxtum starfs þeirra. Einn var Þjóðhöfðingi ættbálksins, annar var yfir öllum sjúkrahúsum landsins og sá þriðji yfir öllum skólum landsins.  Hvílíkir ávextir.  Ég beygði höfuð mitt og grét.  HVÍLÍKIR ÁVEXTIR.