Hrokafullur.

Látum oss heyra hvað Salamon konungur, segir um hrokann og girndina í Ísrael á hans dögum, fyrir þúsundum árum síðan og hvernig má finna sambærilegar aðstæður hrokans og girndarinnar í nútíma íslensku þjóðfélagi. 

" 73 A safs sálmur. Vissulega er Guð góður við Ísrael, við þá sem hjartahreinir eru. Nærri lá að fætur mínir hrösuðu, lítið vantaði á, að ég skriðnaði í skrefi, því ég fylltist gremju útaf hinum hrokafullu, þegar ég sá gengi hinna guðlausu. Þeir hafa engar hörmungar að bera, líkami þeirra er heill og hraustur. þeim mætir engin mæða sem öðrum mönnum og þeir verða eigi fyrir neinum áföllum eins og aðrir menn. Fyrir því er hrokinn hálsfesti þeirra, þeir eru sveipaðir ofríki eins og yfirhöfn. Frá mörhjarta kemur misgjörð þeirra, girndir þeirra ganga fram úr öllu hófi. Þeir spotta og tala af illsku. Með munni sínum snerta þeir himininn en tunga þeirra er  tíðförul um jörðina. Fyrir því aðhyllist lýðurinn þá og teygar gnóttir vatns.Þeir segja:"Hvernig ætti Guð að vita og Hinn hæsti að hafa nokkra þekkingu?" Sjá þessir menn eru guðlausir, og þó lifa þeir ætíð áhyggjulausir og auka efni sín.  

Vissulega hef ég til ónýtis haldið hjarta mínu hreinu og þvegið hendur mínar í sakleysi, ég þjáist allan daginn og á hverjum morgni bíður mín hirting. Ef ég hefði haft í hyggju að tala þannig, sjá þá hefði ég brugðið trúnaði við kyn barna þinna. En ég hugsaði um, hvernig ég ætti að skilja það, það var erfitt í augum mínum, uns ég kom inn í helgidóma Guðs og skildi afdrif þeirra. Vissulega setur þú þá á sleipa jörð, þú lætur þá falla í rústir. Sviplega verða þeir að auðn, líða undir lok, tortímdir af skelfingum. Eins og draum er maður vaknar, þannig fyrirlítur þú, Drottinn, mynd þeirra, er þú ríst á fætur. Þegar beiskja var í hjarta mínu og kvölin nísti huga minn. Þá var ég fáráðlingur og vissi ekkert, var sem skynlaus skepna gagnvart þér. En ég er ætíð hjá þér, þú heldur í hægri hönd mína. Þú munt leiða mig eftir ályktun þinni og síðan muntu taka við mér í dýrð.  

Hvern á ég annan að á himnum? Og hafi ég þig , hirð ég eigi um neitt á jörðu. Þótt hold mitt og hjarta tærist, er Guð bjarg hjarta míns og hlutskipti mitt um eilífð.

Því sjá, þeir sem fjarlægjast þig, farast, þú afmáir alla þá, sem eru þé ótrúir. En mín gæði eru það að vera nálægt Guði, ég hef gjört Drottinn að athvarfi mínu og segi frá öllum verkum þínum."